شناسایی و تدوین مدیریت هماهنگ شهری در کلان‌شهر اصفهان

چکیده مدیریت شهری در ایران در وضعیت کنونی دچار مسائل و مشکلات جدی فراوانی است. تجزیه‌وتحلیل چالش‌های مدیریت شهری، بیانگر چندگانگی در مدیریت شهری، تعدد فعالیت‌های موازی بین سازمانی و درنتیجه نابسامانی و ناهماهنگی، هدر رفت انرژی و سرمایه ملی، بی‌توجهی به عنصر زمان در رویارویی با شهروندان و نارضایتی آن‌ها است. بنابراین با توجه به گستره امور، نیاز به رویکردی تازه در مدیریت شهری از سویی و راهبردهای دولت و ایجاد تحول در ساختار اداری و مدیریتی کشور از سوی دیگر، لزوم توجه به شهرداری‌ها به‌عنوان نهادی محلی و اجرایی و واگذاری اختیارات و وظایف جدید را توجیه کرده است. هدف از این تحقیق چگونگی دستیابی به مدیریت شهری مطلوب و کارآمد از طریق استقرار مدیریت یکپارچه و هماهنگ شهری در سیستم مدیریت شهری در ایران است که در نهایت به شناسایی و تدوین راهکارهای تحقق مدیریت یکپارچه و هماهنگ شهری منجر خواهد شد. این تحقیق به شیوه پیمایشی انجام شد و روش مورد استفاده برای تحلیل در این پژوهش روش توصیفی و تحلیلی می‌باشد و از نرم‌افزار SPSS و روش AHP با استفاده از نرم‌افزار EXPERT CHOICE برای استخراج داده‌های پرسشنامه استفاده‌ شده است. جامعه پژوهش گروه اول مدیران ارشد شهری و گروه دوم، متخصصان شهری (نهادهای دولتی)، دانشجویان و استادان و شهروندان در برمی‌گیرد که با استفاده از روش‌های رایج نمونه‌گیری حجم نمونه برآورد گردید و نهایتاً به 195 نفر رسید. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد اگرچه شهرداری به‌عنوان نهادی محلی نقش پررنگی در زمینه‌های نظارت، کنترل، برنامه‌ریزی و اجرا در امور مربوط به شهر را دارا می‌باشد اما این نهاد با توجه به اینکه با مسائل شهری از نزدیک مأنوس است در زمینه سیاست‌گذاری و وضع قوانین اختیارات بسیار کمی داشته و بیشتر فعالیت‌هایش جنبه خدماتی دارد. بنابراین به‌منظور دستیابی به مدیریت کارآمد و پایدار شهری لازم است در این زمینه تجدیدنظر شده و شهرداری به‌عنوان نهادی مؤثر در امور شهری از اختیارات بیشتری برخوردار گردد. به نظر می‌رسد این مهم از طریق اصلاح، تدوین و تنظیم قوانین و مقررات به دست آید تا ضمانت اجرایی نیز داشته باشد. از طرفی مهم‌ترین موانع و چالش‌های مدیریت یکپارچه و هماهنگ شهری عدم وجود قوانین و مقررات جدید و مشخص و نبود ضمانت اجرایی این قوانین، فاصله بین قانون‌گذار و واقعیت‌های اجرایی در سطح محلی، عدم تمایل به مشارکت و هماهنگی بین سازمان‌ها و ارگان‌های مختلف، عدم وجود برنامه‌هایی با زمان‌بندی مشخص جهت اجرای پروژه‌ها، استقلال‌طلبی سازمان‌های مسئول و عدم وجود ارتباطات مدیریتی بین مدیران در کلان‌شهر اصفهان، از دید کارشناسان مدیریت شهری مطرح‌شده است.